برا ی ثانیه ای که فرشته ای از بهشت در رحم تو به امانت می آید ،

منم که کنارتم و تو در آغوش من هست که می آرامی

مردی که دستانت را در آن لحظات پر درد و امید تولد  میگیرد  و عرق از

پیشانی پر دردت پاک میکند منم

مردی که موهای تو و دخترت را قبل از خواب شانه میکند و هر دوی

شما را در آغوش مردانه اش میخواباند منم

مردی که شبهای بیخوابی برایت قهوه و کیک شکلاتی می اورد و قصّه

زندگیت را گوش میکند ، منم

مردی که با دستان خسته اش ،پاهای  خسته تر تو از این زندگی

سخت را ، هر شب نوازش میکند تا بیارامند کیست؟ منم

کسیکه بارها و بارها نازت را میکشد و قهرهایت را خریدار است هنوز ،

منم

وقتی از سر کار میخواهی به خانه بروی ، مردی که پیاده می آید کنارت

که تا خانه با هم قدم بزنید ، کسی نیست جز من.

مردی که خسته از کار روزانه به ضریح چشمانت پناه می آورد و تو

حاجت روایش میکنی منم

اونیکه به خاطرت ، ته اقیانوس وسط تاریکی و خطر میرود تا صدفی به

نامت بگشاید و شاید مرواریدی  لایقت بیاید ، منم

روزی که اولین موی سپیدت را در آینه میبینی و اشک در چشمانت

حلقه میزند ، منم که موهایت را در دستان مردانه ام جمع میکنم و در

آغوشم سفت میفشارمت و در گوشت زمزمه میکنم که

 « امروز دو برابر عاشقتم ای شراب کهنه »

روزی که نگران چین و چروکهای تازه از راه رسیده صورت زیبایت

میشوی

، منم که بهترین زیبارویان عالم را با ثانیه ای باتو بودن معاوضه نخواهم

کرد

برای روزهایی که فرزندانمان میروند دنبال سرنوشتشان و تو در

اتاقهایشان میگریی ، منم مردی که دستانت را میگیرد و تو را شبانه به

کنار دریا میبرد تا هر چقدر میخواهی با بیکرانگی آب از دلتنگیهایت

بگویی

برای روزهایی که جسمت تغییر میکند و فکر میکنی دیگر زن نیستی و

میترسی  ؛ منم که بارها و بارها حس زن بودنت را به تک تک

سلولهایت

 یاد آوری میکنم...همان مرد وحشی روزهای اولمان میشوم تا یادت

نرود

 که  تویی شاه بیت غزل زندگی من