در میان سرزمین خواب من

یک پرنده منتظر نشسته بود

یک پرنده ی غریب که تمام آرزوهای خویش را

در دو بال کوچکش خلاصه کرده بود

پرنده ای که از طرف خدا آمده بود

آمده بود تا مرحمی باشد

برای قلب شکسته ی من

آمده بود به من پر پرواز بیاموزد

تا در آسمان آبی خدا پرواز کنم

پرواز کنم و اوج گیرم تا سرزمین آرزوها

سرزمینی که در آن

قلب ها احساس می شوند

و احساس ها لمس می شوند

سرزمینی که در آن

وابستگی ها و عادت ها

همه از جنس دیگری ست

آن پرنده ی زیبا گفت

دنیا مکانی ست برای تجربه کردن

دنیا جایی ست برای بودن

دنیا محلی ست برای عاشق شدن

عاشق بودن و عاشقانه زندگی کردن

برای شاد بودن و شاد زندگی کردن

هر لحظه از این دنیا خاطره ای ست

که شاید بارها و بارها بر آن گریستیم

و گفتیم ای کاش می شد

فقط یک بار دیگر تکرار شود

آری...

پرنده ی زیبا درست می گفت

دنیا یک لحظه دوست داشتن ست

که در نگاهی پیدا می شود

دوست داشتنی که می تواند پاک و زیبا باشد

پاک مثل آن پرنده و زیبا مثل حرف هایش

و بوسه شاید یکی از بزرگترین

دلیل های دوست داشتن ست

که همیشه همراه ما خواهد ماند

بوسه جایی ست درعشق

که هیچ وقت جای خود را از دست نخواهد داد

و همیشه پایدار خواهد ماند

بوسه یعنی عشق و دوست داشتن

خاطره ی بوسه یعنی تمام دنیا

اکنون احساس خوبی دارم

قلب شکسته ام ارام ست

دیگر نمی خواهم به چیزهایی فکر کنم

که آرامشم را در هم ریزد

و عشق و دوست داشتن را برایم بی معنا کند

می خواهم تنها خاطرات زیبای آن روزها را

به خاطر بسپارم

می خواهم در آسمان آبی خدا

فارغ از هر غم و اندوهی پرواز کنم

و خود را به دستان معبودی بسپارم

که همیشه و هر لحظه کنارم ست

ای پرنده ی زیبای سرزمین خواب من

تو برایم پرنده ای شدی در سرزمین بیداری

حال من تو را

به خاطر همه ی احساس های پاکت

و به خاطر همه ی محبت های عاشقانه ات

مرغ عشق می خوانم

و تو را درون قفس سینه ام محبوس می کنم

تا همیشه در آن بمانی

دوستت دارم و می بوسمت

ای مرغ عشق سرزمین رویاهای من